In het verleden heb ik altijd geschilderd en fotografeerde ik slechts ter ondersteuning van mijn schilderijen. Nu is er een wisselwerking ontstaan en zijn foto’s eerder leidend. Tekende ik in het verleden veel  snelportretten op evenementen, nu schilder ik regelmatig geabstraheerde landschappen waarbij sfeer voor mij belangrijker is dan een exacte weergave van de werkelijkheid. Zowel in schilderkunst als fotografie gaat mijn voorkeur niet uit naar registratie, maar is gevoel mijn leidraad. Een beeld moet wat mij betreft meer zijn dan een weergave van de werkelijkheid.

Vandaar mijn voorkeur voor samengestelde, foto’s in meerdere lagen, waardoor er een schilderachtig, sfeervol beeld ontstaat met een nog steeds herkenbare basis. Gevoel en emotie, zowel in foto’s als schilderijen. Die zachtheid vind ik ook in de ICM (Intentional Camera Movement) fotografie, waarbij je de camera beweegt tijdens het fotograferen. Ik zou mijzelf eerder beeldenmaker willen noemen dan fotograaf. Een andere werkelijkheid in sfeervolle beelden. Dat is waar ik naar streef.

Met het ouder worden denk ik regelmatig terug aan het verleden en realiseer ik me dat waardevolle herinneringen zoals oude foto’s uit familiealbums zelden bekeken worden, echter verwerkt in een digitaal beeld kunnen ze een oud verhaal opnieuw vertellen. Een voorbeeld hiervan is de foto van mijn moeder, niet lang voor haar afscheid. Haar gedachten gingen vaak terug naar het verleden, naar mijn vader die lang geleden stierf en naar ons als gezin in haar jonge jaren. Herinneringen van mijn moeder, het is voor mij een dierbare foto geworden.